Transmisja z jubileuszu 70-lecia WNoŻiR ZUT w Szczecinie

Transmisje na żywo to zawsze wyzwanie. Każde pomieszczenie ma swoją specyfikę, a wydarzenie niepowtarzalny przebieg.

Politechnik

Tym razem studio zostało rozłożone w Auli im. Profesora Aleksandra Winnickiego. Znajdowała się ona w budynku Wydziału Nauk o Żywności i Rybactwa Zachodniopomorskiego Technologicznego Uniwersytetu Szczecińskiego. Sala miała niewystarczającą wielkość do rangi imprezy dlatego organizatorzy stwierdzili, że pozostali goście zgromadzeni na uroczystości obejrzą transmisję na żywo z Sali Senatu.

Cechą transmisji na żywo jest jej dostępność, praktycznie dla każdego Internauty oraz to, że zostaje w sieci na zawsze.

Politechnik

Przygotowania

Przygotowania rozpoczęły się od audytu pomieszczenia, sprawdzenia dostępności mediów, możliwości rozstawienia kamer i mikrofonów, najkorzystniejszej lokalizacji reżyserki oraz konfrontacji z agendą.

Tego samego dnia, dzięki dobrej pogodzie udało się nagrać przebitki, które miały wzbogacić transmisję w chwilach gdy na ekranie nie dzieją się spektakularne rzeczy. Udało się znaleźć również w naszych archiwach kilka ujęć pasujących do charakteru imprezy.

Wieczór wypełniony był przygotowaniem grafiki nagłówka i planszy tytułowych wyświetlanych przed transmisją oraz robieniu listy sprzętu, do budowy studia.

Następny dzień to 5 godzin budowy i testów studia do transmisji. Należało również przeprowadzić próbę zawierającą wszystkie etapy przebiegu uroczystości. Ten etap jest bardzo ważny bo pozwala przetrenować realizatorowi wszystkie przejścia, a także komunikację z kamerzystą odpowiedzialnym za robienie zbliżeń.

Po przeprowadzeniu próby, pozostało tylko zaplanowanie transmisji na YouTube i udostępnienie linka dla zainteresowanych, którzy mogli ustawić sobie powiadomienie o rozpoczęciu uroczystości.

Przygotowanie to klucz do sukcesu w realizacji internetowej transmisji na żywo gdyż zawęża ilość wpadek do minimum.

Politechnik

Przebieg

Realizacja transmisji w czasie rzeczywistym przypomina trochę grę komputerową, w której niewłaściwe ujęcie to “utrata życia”, a właściwe “przejściem do następnego etapu”. Mimo znajomości agendy, trzeba być czujnym i mieć pod ręką coś na specjalną okazję.

Transmisja trwała ponad 2 godziny. Realizowana była przez 2 osoby: reżysera i kamerzystę. Obydwie osoby pracują na najwyższych obrotach, zwłaszcza reżyser, który musi pełnić swoją rolę, zajmować się dźwiękiem i montażem. Kluczowe jest właściwe oskryptowanie poszczególnych zdarzeń i niezawodny sprzęt. Mimo to zdarzają się wpadki.

Większe wpadki były dwie. Pierwsza to fakt iż nie przewidziano, że niektórzy mówcy będą chcieli stać poza obszarem mównicy. Tutaj Pani Senator Magdalena Kochan stanęła obok mównicy, poza zasięgiem kamery na wysięgniku na tle reżyserki. Realizator transmisji musiał się kulić za Panią Senator aby uciec z kadru.

Druga duża wpadka to zbyt duża ufność w sprzęt. Okazało się, że mikrofon zbierający dźwięk z sali ma baterię na około 1,5 godziny działania. Pod koniec transmisji, odmówił posłuszeństwa i końcowe “Gaudeamus igitur” brzmiało dużo gorzej niż to śpiewane na początku uroczystości.

Pozostałe niedociągnięcia:

• zbyt duże wzmocnienie mikrofonu z sali powodowało przester;
• nie wyłączona automatyka w kamerze do zbliżeń powodowała problemy z kadrowaniem i światłem (“pompowanie” światła widać mocno podczas przemównienia Pani Senator);
• nierówny balans bieli pomiędzy kamerami spowodował brak jedności tonalnej całej transmisji;
• zastosowana komunikacja pomiędzy kamerzystą, a realizatorem za pomocą krótkofalówek była zbyt cicha;
• za nisko położone grafiki w nagłówku;
• drobne błędy montażowe (np. ujęcie z tracącej ostrość ustawianej kamery);
• ustawienie mikrofonu na statywie, który regularnie był kopany przez chór;
• za cichy dźwięk na początku transmisji.

Wpadki przy transmisji na żywo są nie do uniknięcia. Przydaje się wtedy znajomość sprzętu i umiejętność szybkiego reagowania.

Politechnik

Dlaczego piszę o niedociągnięciach? Bo o nich wiem i podchodzę krytycznie do swojej pracy. Po to aby przy następnych transmisjach było ich mniej.

Podsumowanie

Co zatem zagrało? Cała reszta. Transmisja została “dowieziona” do końca. Jest zrozumiała, a dzięki zastosowaniu 3 kamer i przebitek, nie jest nużąca.

Transmisja wystartowała o czasie, bez opóźnień. Przy niewielkim budżecie udało się uzyskać dobrą jakość obrazu i dźwięku. Zdobyć nowe doświadczenia, które zaowocują przy następnych realizacjach.

Transmisja dostępna jest na kanale Wydziału Nauk o Żywności i Rybactwa. Link do niej znajduje się tutaj: https://youtu.be/7ueNraapark