Jakich inżynierów (spawalników) ma produkować WIMiM ZUT w Szczecinie?

W czwartek, 23 października 2025 roku, na Wydziale Inżynierii Mechanicznej i Mechatroniki ZUT odbyło się II Posiedzenie Rady Gospodarczo-Dydaktycznej. Spotkanie, którego tematem przewodnim była „Sylwetka Absolwenta WIMiM”, zgromadziło czołowych przedstawicieli przemysłu z Regionu oraz kadrę akademicką. Celem było jedno – odpowiedzieć na pytanie, jakich kompetencji rynek pracy oczekuje od przyszłych inżynierów. Energia, zaangażowanie i merytoryczna dyskusja pokazały, że współpraca nauki z biznesem to nie pusty slogan, a realna potrzeba obu stron.

Autor wpisui był skromnym przedstawicielem kadry akademickiej specjalności spawalniczej. Głównie słuchał mądrzejszych, robił notatki i formułował wnioski, a wszystko to opisał poniżej.

Fundament pod dyskusję

Spotkanie otworzył Dziekan WIMiM, dr hab. inż. Marcin Chodźko, prof. ZUT, witając członków Rady i gości. Po części oficjalnej, w której nowi członkowie Rady odebrali akty powołania, przeszliśmy do serii krótkich, ale treściwych prezentacji. Przedstawiciel władz rektorskich ZUT nakreślił politykę dydaktyczną uczelni w kontekście potrzeb rynku pracy, a dr inż. Małgorzata Garbiak zaprezentowała ofertę kształcenia Wydziału.

Szczególnie inspirująca okazała się prezentacja dr hab. Tomasza Sobczaka, prof. ZUT, na temat kompetencji przyszłości w branży produkcyjnej. Jego zwięzłe i konkretne wystąpienie stało się doskonałym wprowadzeniem do kluczowej części spotkania – warsztatów.

Głos Przemysłu: Serce spotkania

Najważniejszym punktem programu były warsztaty w grupach tematycznych, odpowiadających kierunkom studiów na WIMiM. Uczestniczyłem w zespole „Technologie materiałowe i spawalnicze”, gdzie od razu ujawniła się złożoność potrzeb pracodawców. Dyskusja pokazała, jak różne są oczekiwania wobec specjalistów od przetwórstwa tworzyw sztucznych, a jakie wobec inżynierów spawalników, mimo że kończą ten sam kierunek.

Mimo tych różnic, z prac wszystkich zespołów wyłoniły się dwie grupy kluczowych kompetencji, których oczekuje się od każdego absolwenta.

Uniwersalny zestaw narzędzi inżyniera

To fundament, bez którego trudno mówić o profesjonaliście. Uczestnicy zgodnie podkreślali, że absolwent musi:

Perfekcyjnie czytać i rozumieć rysunek techniczny maszynowy, włączając w to śledzenie zmian i rewizji.
Potrafić myśleć po inżyniersku – czyli analizować problemy, a nie tylko odtwarzać schematy.
Umieć pracować z danymi – przeprowadzać analizę statystyczną, interpretować wyniki pomiarów i podejmować na ich podstawie konkretne działania.
Znać i stosować uniwersalne techniki rozwiązywania problemów, takie jak PDCA czy 8D.
Posiadać kompetencje cyfrowe (w tym refleksyjne używanie narzędzi AI) i rozumieć podstawowe aspekty bezpieczeństwa w projektowaniu maszyn i procesów.

Kompetencje miękkie, czyli twarda potrzeba rynku

Okazało się, że sama wiedza techniczna to za mało. Pracodawcy niemal jednym głosem mówili o potrzebie rozwijania u studentów cech, które definiują ich skuteczność w środowisku zawodowym:

Komunikacja i efektywny przepływ informacji w zespole.
Samodzielność i branie odpowiedzialności za własne działania.
Odporność na stres i umiejętność pracy pod presją czasu, zwłaszcza w branżach o krótkich terminach realizacji.
Wewnętrzna motywacja i chęć do ciągłego rozwoju i nauki.

W innych zespołach pojawiły się równie konkretne propozycje kompetencji.

Od dyskusji do działania

Debata była niezwykle ożywiona i pełna konkretnych pomysłów. Uczestnicy wyrazili nadzieję, że wypracowane wnioski nie pozostaną tylko na papierze, ale staną się solidną podstawą dla Komisji Programowych.

Pierwszymi, moimi luźnymi pomysłami, które pojawiły się po sporządzeniu notatek to m.in.:

Pomysł na interdyscyplinarne projekty z rysunku technicznego, wykorzystujące współpracę z kołem naukowym zajmującym się technikami przyrostowymi np. drukiem 3D (przy okazji może dojść do ciekawej interakcji pierwszoroczniaków ze starszymi studentami).
Wprowadzenie na zajęciach zadań opartych o realne problemy i dokumentację z przemysłu których w codziennej pracy inżyniera nie brakuje. Wystarczy poprosić partnerów.
Zajęcia oparte o eksperyment – zbieranie informacji z Internetu lub przyrządów pomiarowych, ich obróbka statystyczna i wyciąganie wniosków.
Stworzenie programu mentoringowego, w którym liderzy z przemysłu stają się nauczycielami i wzorami dla studentów. Może szkolenia dla nauczycieli – jak prowadzić i motywować młodych ludzi przez studia inżynierskie?

Prawdopodobnie pozostali nauczyciele akademiccy Wydziału po zapoznaniu się z wnioskami ze spotkania doszliby do kolejnych propozycji. Znam ich. Są fontanną kreatywności.

Na koniec

Organizatorzy zapewnili, że wnioski zostaną szczegółowo opracowane i przekazane nauczycielom akademickim. Co więcej, już dziś zapowiedziano kolejne spotkanie Rady na koniec marca 2026 roku. Jego tematem przewodnim będą „Praktyki zawodowe – przyszłością dobrego pierwszego pracownika”, co pokazuje, że dialog będzie kontynuowany.

Spotkanie udowodniło, jak ogromny potencjał drzemie w strategicznej współpracy Wydziału z otoczeniem gospodarczym. Energia i zaangażowanie uczestników pokazały, jak cenne są takie inicjatywy. Mamy nadzieję, że wnioski z tej owocnej dyskusji posłużą całej naszej społeczności, a na kontynuację tego ważnego dialogu zapraszamy wszystkich przy okazji kolejnych spotkań.